Kaakit dumnie wkroczył do banku i widząc jakieś wolne stanowisko szybko do niego podszedł. Strużki potu spływały mu po czole, a zdenerwowanie zdawało mu się malować na twarzy. Miał jednak nadzieję, że uda mu się przekonanie urzędników do sfinansowania jego przedsięwzięcia. Jeśli jednak to nie wypali zawsze przecież może skierować się do Punktu Poboru i zaciągnąć się do Armii, ale jest szkopuł czy go tam przyjmą. Przecież nie jest on już młodym chłopakiem, który dopiero co wszedł w wiek męski, lecz już mężczyzną w podeszłym wieku, który   miał bardzo bujne życie, jeśli chodzi o przeżyte przygody.

Ostatnio edytowany przez Kaakit (2012-07-03 17:52:00)

- Najlepiej jeśli wytłumaczę to od samego początku. Ostatnio wpadłem na pomysł, aby pracować jako wędrowny handlarz. Będę podróżował od krainy do krainy, od miasta do miasta i sprzedawał różne towary, których w danym miejscu jest niewiele. Jednak, żeby móc coś takiego osiągnąć potrzebuję pieniędzy, a jak można po mnie zauważyć ich nie posiadam. Czy byłaby szansa na pożyczenie ich? - starał się mówić jak najbardziej przekonująco, ale zdawało mu się że jednak to nie wyszło. Czekał jednak na reakcję urzędniczki.

Mężczyzna także się zastanowił, po czym niepewnie odrzekł:
- Chciałbym pożyczyć, tak mniej więcej, 200 dukatów, mogę spłacać to co 2 tygodnie, jeśliby całość podzielono na raty, a jeśli nie to sam nie wiem kiedy. Więc na pewno spłacałbym w ratach. Czy pożyczka byłaby możliwa?

- Teraz. Chciałbym rozpocząć działalność jak najwcześniej. - odrzekł po przemyśleniu.

Po czole poleciał mu pot, kiedy podejmował decyzję. Nie był pewny czy ten interes się powiedzie, ale wiedział iż musi zaryzykować, bo inaczej ta działalność nawet się nie rozpocznie.
- Owszem, zgadzam się.

Kaakit uczynił to, po czym spytał się:
- Czy to wszystko?

Przyjął od urzędniczki pieniądze, po czym odrzekł:
- Dziękuję. - po chwili jednak dodał - A więc za 2 tygodnie.
Następnie wyszedł.