Syor stał spokojnie na swojej ogromnej wieży, patrząc na potegę cesarza. Spojrzał również na swój garnizon mnie liczny, jednak lepiej wyszkolony od armii zaciężnej Cesarza. - Liczy na pokojowe rozwiązanie, a przecież sam zaczął tą wojnę, nie zna mojej natury i nie wiem na co mnie stać, jednak zgodzę się wyjdę i porozmawiam z nim- Syor powiedział jakby sam do siebie. Główny kapitan garnizonu stał tuż obok licząc na rozkazy, nie przeliczył się otrzymał wyraźne rozkazy - Posłuchaj przyjacielu, cesarz to mądry człek i jednakowo przebiegły, przygotuj najprzedniejszych łuczników i postaw ich w najmniej widocznych miejscach, jeżeli ujrzysz mój znak rozkaż im celować w głównych generałów, to oni są kluczem tej armii, powodzenia- spokojnie objaśniłem co ma robić. Sam w czarnym suknie i ciężkiej koronnej zbroi obitej najprzedniejszą blachą i mieczem u boku wyruszyłem na spotkanie przeznaczeniu, nie wiedząc co mnie czeka. Zbliżałem się do bram, które powoli uchylały się pod ciężarem cokołów umieszczonych u góry na murach, cała moja potęga ukazała się armii cesarza. Podszedłem spokojnie do Wielkiego Księcia i sarkastycznym uśmiechem, zwracając się do niego - Witaj Panie, cóż sprowadza Cię w moje skromne progi, czyż nie przeliczyłeś się moich bogactwo nie dam rady wykarmić całej Twojej armii- po czym spojrzałem mu w oczy, licząc na agresywną reakcję.

-Widzisz te pole tam koło miasta ? Zapraszam serdecznie, to spokojne miejsce gdzie możemy spokojnie porozmawiać- wskazałem spokojnie punkt na terenach obok miasta.

- Tak więc przyjacielu mów co masz mi do zaproponowania i pamiętaj, że mój czas jest cenny - spokojnie powiedziałem do zacnego człowieka.

- Synku rozumie jakie jest Twoje zadanie, ale powiedz prawdę, jak wygląda moja sytuacja, będzie bawić się w kurtuazję, to wojna ? Pamiętasz...- spokojnie odpowiedziałem.

Syor spojrzał na człowieka prawiącego o rzeczach, o których nie miał zielonego pojęcia. Jednym ruchem pchnąłem go na ziemię i spokojnym krokiem oddaliłem się, aby po chwili wejść do środka garnizonu. -Kapitanie, Kapitanie ! Gotuj wojów do walki, przygotować naszą tajną broń, przygotować pułapki na terenie garnizonu, szybciej !- Powiedział gwałtownie Syor do swojego kapitana, po czym udał się na sam szczyt swojej ogromnej wieży, z której można było wszystko śledzić nie narażając się na strzały przeciwników.

Nad Garnizonem Centuriońskim burza szalała w najlepsze!Piorun który uderzył w jednego ze strażników na murze zabił go natychmiast.
-Wszyscy kryć się!-krzyczał jeden ze strażników, a reszta go posłuchała.Nawet armia Centuriona była bezradna wobec żywiołu.

Garnizon, w przeciwieństwie do wielu innych budowli nie zwrócił uwagi kogokolwiek odpowiedzialnego za rozbudowę oraz nikt się nim nie zainteresował od czasu opuszczenia go przez żołnierzy centuriona, wobec czego szybko popadł w ruinę. To co kiedyś było niezwyciężoną twierdzą obecnie stało się zwykłą kupą gruzu i cegieł. Dodatkowo silne wichury i ulewne deszcze, niedawno nawiedzające ten obszar bardzo szybko odsłoniły tajemne przejścia, które kiedyś były bardzo ważnym punktem strategicznym.
Obecnie jedynym wyrazem pamięci o tym miejscu jest tylko niewielki pomnik informujących potomnych co tutaj się znajdowało i jaką rolę odgrywało w historii cesarstwa.