Kim był ten chłopak w zbroi?Nie poznałam go, dopiero gdy podszedł bliżej.Popatrzyłam mu prosto w oczy.Tak, takie oczy ma tylko on.
-Witaj Gew.-powiedziałam uśmiechając się ciepło do chłopaka.

-Nie mogłam spać.-odpowiedziałam nie przestając się uśmiechać-Dlatego przyszłam tak wcześnie.

Odwróciłem głowę w stronę Wanwura. Wtedy strasznie zabolało mnie oko ból był nie do wytrzymania. Szybkim ruchem zamknąłem oko i przysłoniłem je ręką.
-Witaj, jest to Plac ćwiczeni tutejszego wojska.

-Nie bój się Panienko- Wanwur uśmiechnął się delikatnie zza kaptura, delikatnie go zsuwając, i posuwając się krok po kroku w głąb placu. *Co ja tutaj robię* pomyślał, odpiął jednym ruchem pas z bronią, szczęk stali o kamieniste podłoże był przeraźliwy i niósł się po całym placu.
-Jestem tu przypadkiem, coś Ci się Panie stało ?? - zapytał widząc jak mężczyzna trzyma rękę na oku.
-Wybaczcie mi najście, może się przedstawię, mówią na mnie Wanwur.- Mówiąc to ukłonił się w pas niczym arystokrata, choć na takiego nie wyglądał.

*A więc Niebiesko włosa dziewczyna nazywa się Sunako* pomyślał, i znów zrobił krok w przód, ścinając wzrokiem otaczające plac mury.
- Wydaje się tutaj bezpiecznie- mruknął od niechcenia, stając na przeciw Wojownika i Sunako, zupełnie bezbronny. *Ciekawe czemu się mnie boisz Sunako* pomyślał okrążając plac, podchodząc znów do pasa z bronią.
- Elfko, nurtuje mnie jedno pytanie, Czemu się mnie boisz ??- wypowiedział spokojnym tonem odwrócony bokiem do rozmówczyni, zapinając pas na zbroi. Starając się jej nie społszyć.

-Sunako, moja broń nigdy nie przeciwstawiła się kobiecie- odpowiedział spokojnie.
- Ta stal widziała wiele krwi, lecz tylko męskiej- mówiąc to dążył do zdobycia zaufania młodej elfki, widział że błękit włosów nie jest przypadkowy i dziewczyna ma do czynienia z magią, dostrzegając to stwierdził
- Znając się na ludziach, wiem, że nie użyjesz jej przeciwko stworzeniu żywemu. Widzę też, że coś Cię trapi..
Znasz może innego elfa o imieniu Konan ??- zapytał, wpadając na ten pomysł zważając na to że rozmawia z elfką.
- Zostawiłem ją z małym chłopcem, chcę to naprawić, widziałaś ją ??- zacząłem wypytywać coraz bardziej i z większym przejęciem.

-No cóż, szkoda, ja muszę ruszać w dalszą podróż- odpowiedział i powoli posunął stopę w tył..
- Jeśli wybierasz się do krainy elfów, możesz podróżować ze mną- odpowiedział i dał znak ręką, uśmiechając się łobuzersko i szczerze.