Nagle na waszej drodze stanęła przeszkoda; pijany mężczyzna, nie wiadomo czy to strażnik, czy któryś z więźniów, stracił nagle równowagę i przewrócił się jednocześnie blokując wam drogę do celi Tana. Co uczynicie z takim problemem?

Widząc mężczyznę cofnęłam się przerażona.Nie chciałam już iść dalej.
-Przepraszam cie, ale musisz iść beze mnie. - powiedziałam do elfki po czym wybiegłam z aresztu.Przed aresztem wciąż czekały konie i jednorożec.Pogłaskałam tego który mnie przywiózł i powoli poszłam główną  ulicą w strone placu ćwiczeń.

Ostatnio edytowany przez SunakoIshikawa (2012-06-26 10:43:49)

Usłyszała głos Seleny, wcześniej cieszyłaby się z tego, że ją widzi, ale wróciła do niej dawna obojętność do swojej rasy. Odkąd tu przybyła tylko kilka razy się uśmiechała, było jej smutno przez większość spędzonych tu dni. Niewątpliwie spowodowane to było przez bandytów i wampira. Nie miała siły by pomagać innym, pewnie nawet jej pomocy nie potrzebowali. Popatrzyła na nią wzrokiem obojętnym i powiedziała.
- Przybyłam tu w celu uwolnienia tego młodego pana - wskazała dłonią na celę.- Lecz ten oto pijany mężczyzna w pewnym stopniu przeszkodził moim planom - biorąc głęboki oddech, który mógł powstrzymać ją od płaczu kontynuowała.- Brak jakichkolwiek strażników też miał z tym jakiś związek... Ale skoro widzę, że przybyłaś - , a stwierdzam, że coś was łączy - zostawiam to tobie. Ja pójdę, może się kiedyś jeszcze spotkamy, choć nie wiem czy bym chciała.
Poszła w górę schodów, będąc już w połowie i mając za plecami elfkę uroniła pierwsze łzy. Myśląc o elfach z swej Krainy stwierdzała, że tylko ich potrafiła lubić. Żadnego innego, który stamtąd nie pochodził nie potrafiła polubić na tyle mocno by być dla niego ciągle miła. Lecz czuła smutek gdy w taki sposób mówiła do Seleny. Było to nie właściwe. Pewnie nie ma usprawiedliwienia na to zachowanie, a może jest choć nie jest ono zbytnio przekonujące. Mianowicie jej zbytnie przywiązanie do rodzinnych stron. Nie widziała w innych tego co w swych przyjaciołach, czy rodzeństwie. Będąc już na świeżym powietrzu uśmiechnęła się do zwierząt - tak, do nich mogła się uśmiechać. Szła przed siebie znowu płacząc, przez rozmyślanie o swych braciach. Tristan podbiegł do niej, nie był elfim koniem, który żył tyle co elfy, więc nie mógł ich znać. Konan kupiła go kiedyś od ludzi, którzy nie mogli zapewnić mu dobrej opieki tak jak ona mu teraz. Zdjęła mu ogłowie i odrzuciła w jakiś rów. Szła dalej by pójść do jakiegoś spokojnego miejsca.

Ostatnio edytowany przez Konan (2012-07-05 16:16:36)

Obudziłem się. Wszędzie poznałbym ten głos. Głos Seleny... Wstałem. Chwyciłem się krat przy drzwiach.
- I co chcesz zrobić? - zapytałem nieco ironicznie. Lubiałem Selenę, ale jeszcze z głowy mi nie wypadło drażnienie się z nią. Lubiałem to jeszcze bardziej. Jak ona się wścieka.
- Nie dasz rady, lite żelazo!

Dziewczyna zamieniła się w jednorożca. Myślałem, że śnię.
Jak tak można? To jest w ogóle możliwe i jak, pytam się, jak to się stało?
Wsadziła róg między łańcuch zamukający celę. Podniosła głowę i rozwaliła go. Wytrzeszczyłem oczy. Potem drzwi się otworzyły i rozerwała łańcuch na moich rękach i nogach.
Nagle usłyszałem męski głos...

Ostatnio edytowany przez Tan Yyang (2012-07-06 05:13:30)

Wybiegliśmy przed areszt. Na dworze czakały nasze konie i Al Sha Li. Dosiadłem Eaza. Czekałem jeszcze na Selenę. Wsiadła na Gniewa i pobiegliśmy główną ulicą. Nie oglądałem się już za siebie, by zobaczyć, czy wszyscy uciekają. Słyszałem to, więc nie było takiej potrzeby.