Mówi¹, ¿e sen czêsto bywa ukojeniem w bólu. W tym przypadku to jednak siê nie sprawdza. Nawet podczas odpoczynku przed oczami ma wci¹¿ te same sceny - taniec z nimf¹, nag³e zaciemnienie œwiata (og³uszenie), pobudka na ulicach Valery. Vinte bardzo by pragn¹³, gdyby to siê okaza³o tylko koszmarem, zmor¹ która po wybudzeniu zniknie. A mo¿e tak po prostu mia³o byÌ? Tego nie wiedzia³. Drêczony wspomnieniami nagle siê obudzi³, usiad³ na krawêdzi ³o¿a, po czym przetar³ oczy i têpo wpatrywa³ siê w œcianê rozmyœlaj¹c o swoim ¿a³osnym po³o¿eniu.

O ja g³upi, czemu na to wczeœniej nie wpad³em - upomnia³ siê b³yskawicznie w duchu faun, po czym przeskoczy³ z kopyta na kopyto i szybko ruszy³ w stronê drzwi. Z podniecenia odkrycia mo¿liwoœci poznania powodu nieplanowanego przybycia jego tutaj i radoœci, po wykonaniu kilku pierwszych kroków straci³ równowagê i siê przewróci³. "Nie tak nachalnie i ostro¿niej, bo siê zabijesz" - ponownie siê upomnia³ i tym razem z wiêksz¹ powag¹ otworzy³ wrota, po czym czmychn¹³ przez nie, sk¹d ruszy³ galopem do wyjœcia z budynku.

Pff... - prychn¹³ na nich, po czym ruszy³ w kierunku wró¿bity. Przecie¿ kto inny by³ w stanie jego wspomóc w czasie takiej próby? Teraz kiedy napotyka³ z³owrogie spojrzenia mieszkaùców Valery, wcale siê nimi nie przejmowa³. Przesta³ na nie zwracaÌ uwagê, bo co mia³ z nimi robiÌ? Zamyœlony czymœ innym ni¿ tematem mijaj¹cych go osób w koùcu doszed³ pod same drzwi nad którymi wisia³a tabliczka z napisem "Wró¿bita", a obok niego magiczna kula do przepowiadania losu. Zdecydowany pchn¹³ drzwi i wgramoli³ swe cia³o do œrodka.