Przekraczając bramę miasta uśmiech zagościł na jej twarzy.  W takim mieście musiała być jakaś karczma. Idąc powoli przez ulice, pytając się przechodniów o miejsce w którym została wybudowana, znalazła wreszcie budynek dla którego biegła tyle kilometrów. Przekroczyła próg, po czym usiadła przy jednym ze stolików zastanawiając się co zamówić.

Dares szybkim ruchem ręki otworzył mosiężne drzwi, a następnie przekroczył progi karczmy, po czym schronił się pod jej dachem. Nie było tu wcale tłoczno - wręcz przeciwnie. Widocznie niewiele osób te miejsce odwiedza. A może niewiele osób wiem, że takie miejsce istnieje. Zmierzył wzrokiem wszystkich na sali.
Chłopak widząc elfkę, bez zastanowienia ruszył w jej kierunku. Znał ją, między innymi z Dębowego Zagajnika. Szybko przebierając nogami dotarł do stolika, przy którym siedziała i rzekł:
- Witaj. Czy mogę się przysiąść?

Zaczęła się praca. W tym dniu karczmarz musiał się sprężać, aby tylko wyrobić się z zamówieniami. Teraz przygotowywał kufel, wypełnionego po brzegi złocistego piwa. Następnie czym prędzej w półbiegu podszedł do stolika, przy którym ulokował się klient, po czym właściciel tawerny zszedł do piwniczki, po beczkę z winem.

Słysząc to pytanie opuściła na dół głowę, myślała jak to wyjaśnić. Podniosła głowę i zaśmiała się pod nosem:
- Ta ludzka ciekawość- po czym zaczęła mówić od rzeczy.- Ten przeklęty wilk wyczuł krew na mych rękach i rzucił się z zębami na me plecy. Resztę to już widziałeś. Tylko panie, proszę nie pomyśl jak ten wilk, że kogoś zabiłam! To przez tę masakrę w gospodzie, którą zrobił tamten wampir!- zrozumiała, że przed chwilą krzyczała i z rumieńcem na twarzy znów opuściła na dół głowę.

Daresjedynie lekko się uśmiechnął. Rozumiał ją dobrze. Chciał jej jakoś pomóc, tyle że nie miał pojęcia jak. Po chwili myślenia wpadł na pomył:
- Widzę, że jesteś roztrzęsiona, a karczma, szczególnie z powodu masakry w tamtej gospodzie, ci nie pomoże. Chciałbym cię zaprosić w jakieś lepsze miejsce, gdzieś gdzie jest spokojnie (głównie mi chodzi o podsłuchującego Gewa). Mianowicie do Twierdzy Cesarskiej.

- Jej mieszkańcem, Cesarzem... - spokojnie odpowiedział. - Mam tylko nadzieję, że to ci nie przeszkadza.

Udało mi się uciec po 17 latach w złotej klatce w końcu jestem wolny.Mogę robić co chce.Jestem kowalem własnego losu.Mogłem tylko trochę lepiej przygotować się do ucieczki ukraść więcej pieniędzy,ale nie dałbym rady wytrzymać tam ani minuty dłużej.

Przekroczyłem bramy jakiegoś miasta.Poczułem zmęczenie po długiej ucieczce,więc postanowiłem odpocząć w karczmie może się czegoś napić.Po kilkuminutowych poszukiwaniach znalazłem.Z zewnątrz nie wyglądało to za ciekawie,ale postanowiłem się nie zniechęcać i wejść do środka mimo wszystko.I warto było moim oczom ukazała się całkiem przytulna karczma wypełniona  zarówno ludźmi jak i elfami.Przy jednym ze stolików siedziała urocza parka.Elfka wraz z człowiekiem.Postanowiłem dosiąść się do nich było do zdecydowanie lepsze rozwiązanie niż przyłączenie się do samotnika pijącego piwo w rogu tawerny.Usiadłem na jednym ze stołków i z szerokim uśmiechem powiedziałem

Witajcie nazywam się Kinaret.Jestem po raz pierwszy w tym mieście i nie mam zbyt wielu znajomych tutaj...tak naprawdę to nie znam nikogo.Możecie mi powiedzieć gdzie znajdę jakąś okazje do zarobku lub ciekawego spędzenia czasu

Spytałem poprawiając się na siedzeniu i przypatrując się elfce