Uśmiechnęła się jeszcze bardziej i miłym głosem odpowiedziała:
- Ludzie naprawdę są dziwni. Nie piją dla przyjemności, tylko by lało im się coś do buzi.

- Byłam w Twierdzy Cesarza... Miły chłopak, jak na człowieka- podrapała się z tyłu głowy. Naprawdę mówiła, że jakiś człowiek jest miły. Zebrała się na odwagę i powiedziała cicho nurtujące ją pytanie- Czy to ty jesteś tą elfką, którą ugryzł Paria...coś tam? Tą co wtedy była w Zagajniku pod postacią kota?

Mężczyzna popatrzył na kobietę i uśmiechnął się krzywo.
-Nic się nie stało, pani. - odpowiedział i łyknął piwa. Nie miał pojęcia dlaczego ludzie traktują go jak wcielonego diabła. Owszem, może i był wampirem, ale pomagał tym, którzy mieli problem z wiedźmami. Służył w imię dobra. A przynajmniej tak sobie to tłumaczył. Jeżeli istniało piekło, to na pewno tam trafi, albowiem nie wie ile niesłusznych zabójstw wykonał. Wyprostował się na krześle i przyjrzał kobiecie. Była ładna, jak na standardy jej rasy.
-Czyżbym wzbudzał w pani strach? - zapytał ponownie uśmiechając się pod nosem. Nie chciał uchodzić za jakiegoś 'złego faceta'. To nie był najlepszy sposób na znajdowanie przyjaciół. Ponownie łyknął trunku i odstawił kufel. Był już prawie pusty. Machnął na karczmarza, aby ten mu dolał.

Wiedziałam, że nie jesteśmy jedynymi elfami w Karczmie, więc wzięłam kawałek leżącego grafitu na stole i napisałam na nim:,,TAK".
- A skąd wiesz i dlaczego pytasz?

Ostatnio edytowany przez JPEG (2012-06-12 20:28:28)

- Che che - zaśmiałam się życzliwie.  - Proszę, tu masz kartę dań. Wybieraj. Ja zapłacę.

Ostatnio edytowany przez JPEG (2012-06-12 20:47:42)

Oparłam się o oparcie.
- Szczerze mówiąc nie mam pojęcia. Muszę się gdzieś odświerzyć, popływać w jakimś jeziorze, czy stawie. Naprawdę nie wiem. Muszę wcześnie się położyć. Jutro znowu zaczynam trening.
W tym momencie podszedł do nas kelner z ogromną kuropatwą ozdoboiną sałatą i żodkiewkami i miją upragnioną rybą. Później przyniósł jeszcze dwa kubki i dzban wody,
- Dziękuję. Proszę, o! i jeszcze mały napiwek - rzekłam do kelnera.
- Proszę bardzo, życzę panienkom smacznego. - powiedział i poszedł.
Potrawy były gorące, zapach rozniósł się po całek karczmie, ale zaraz został przyćmiony zapachem potu i alkoholu. Nalałam nam do połowy naszych kubków wody.
- Mmmm, jak pięknie pachnie! - westchnęłam. - Chcesz spróbować? - zapytałam towarzyszkę.

- Proszę, nie mów na mnie pani. Proszę bardzo, jedz jak ci przystoi, mnie to nie przeszkadza.
Wzięłam widelec i zaczęłam kroić rybę. rozcięłam jej bruch i zaczęłam wyjmować na talerz ości.
- Pytałaś mnie o trening? Więc jestem w armii razem z tamtą niebieskowłosą elfką. Mamy osobne szkolenie. Jutro o 7 rano mamy się stawić ponownie.
Zaczęłam wyciągać sztućcem pieczone mięso i na przemian nakładałam sobie ozdobnej sałatki na widelec. Oglądając go tak, przypomniało mi się dzieciństwo.
- Zabawne, pamiętam, jak na wsi mówiłam na to widły...

Widziałam nieco rozkojarzoną elfkę.
- Mów mi Selena - odparłam.
Nie minęło 7 minut i zjadłam posiłek.
- Pójdę tylko odnieść te telerze i zaraz wracam - powiedziałam do niej.
Wstałam z miejsce i szłam w kierunku lady. Było tak ciasno, że nie mogłam trzymać w dłoniach zastawy, więc położyłam ją sobie na głowie i szłam w kierunku lady. Przy niej wzięłam talerze z głowy i oddałam karczmarzowi. Z powrotem szłam do wyznaczonego miejsca obok elfki.

Ostatnio edytowany przez JPEG (2012-06-13 14:26:59)