Wstałem z ziemi i podałem elfce rękę. Ona również podała mi swoją dłoń i wstała.
- Nie ma za co. - powiedzialem. Zbliżyłem się do niej i szepnąłem do ucha:
- Seleno.
Klepnąłem ją po plecach i poszedłem do Instruktora.

Znowu zaczęła płakać. Nie mogła nic powiedzieć. Po chwili uspokoiła się trochę i dalej mając łzy w oczach powiedziała:
- Chyba ci kiedyś mówiłam, że mnie napadli bandyci... I, i... I mi go ukradli... Jestem okropna, że dopuściłam do tego- otarła łzy.- Poszłam do Smoczej Puszczy i go tam zobaczyłam w takim stanie- Rozpłakała się bardziej, spuściła głowę na dół. Tristan jak zwykle szturchnął ją lekko pyskiem.- Pewnie go bili, Tristan jest nie spokojny przy obcych.

Wysłuchała całą rozmowę Seleny z kadetem. Ucieszyła się, że pomoże Tristanowi. Szła posłusznie za nią, co chwilę patrząc na swojego konia.

Poszłyśmy za murek. Wysoki mur, gdzie nikogo nie było.
- Spraw proszę, żeby Tristan się położył. - mówiłam szybko.

Zmieniłam się w Feniksa. Koń wystraszył się mojego płomienia i wstał, ale Konan udało się go ponownie położyć. Zaczęłam płakać. Moje ciężkie  łzy spadały na jego nogi. Koń ruszał się niemal bez przerwy. Bolało go to, ale to dobry znak. Rany się goją i odkażają. W końcu całkowicie się zagoiły. Zmieniłam się w elfa i szybko pobiegłam na Plac Ćwiczeń.
- Już jestem - rzekłam do tego kadeta z mojej pary.

- Ile mi jeszcze zostało? 16 manewrów. - powiedziałam.
- Nie! - krzyknął kadet. - W twoim stanie, chyba nie powinnaś ćwiczyć.
- Dam radę, nietakie rzeczy się przechodziło - uśmiechnęłam się do niego.
Kadet spojrzał na mnie dziwnym wzrokiem, jakby myślał, że ja jestem jak kompletna łamaga. No dobra, z tym się nawet zgodzę, ale niejednemu mogę pokazać, że nie jestem tylko rozpieszczoną księżniczką.
Zapytałam się go, jakie ma dla mnie następne ćwiczenie.
- Więc, masz mnie zaatakować. - powiedział.
- To może lepiej się ubierz - powiedziałam do niego. Był bez koszuli, a jak ten miecz wyleci mi z ręki wprost na niego? Trup na miejscu chyba, że użyję mojej mocy. Nie wiem, czy zaliczyłabym szkolenie.
Kadet wziął na siebie zbroję. Teraz to trochę trudno go będzie zaatakować.
Wzięłam miecz do ręki i rozmyślałam, jak go zaatakować. On już czekał przede mną gotowy do działania.
Podniosłam czubek ostrza ponad wysokość mojej głowy.  Skoczyłam przed przeciwnikiem. Początkowo nasze ćwiczenia ograniczały się do dziecinnych bijatyk na drewniaki, ale później moim celem było pozbawienie chłopaka broni. Walczyliśmy dobrą godzinę. Z jedną zabandażowaną ręką nie powiem, ale było ciężko. Kto by pomyślał, że chłopak na chwilę się na coś zagapił i wytraciłam mu miecz z ręki. Szybko schyliłam się po jego broń, aby nie mógł jej zabrać z ziemi. Miałam już dwa miecze i obydwoma, jednym w lewej,  zabandażowanej dłoni, drugim w sprawnej, prowadziłam przed mur, za którym wyleczyłam Tristana. Chłopak oparł się o ścianę, a ja zatarasowałam mu drogę. W końcu przechyliłam uroczo głowę na prawe ramię tak, że włosy zakryły mi połowę twarzy i rzekłam:
- I kto wygrał?
- W tym wypadku... panienka - uśmiechnął się. Dałam mu z powrotem miecz i poszliśmy na nasze dawne stanowisko.

Wybiła godzina piętnasta. Szybko czas zleciał. Ćwiczenia zostały zakończone i wreszcie mogłam iść na miasto.

Ostatnio edytowany przez JPEG (2012-06-19 16:34:59)

Wtem usłyszałam krzyk elfki.Nie wiem na kogo krzyczała.Poznałam ten głos.To ona pomogła Selenie i mi w karczmie.Uśmiechnęłam się i pobiegłam w jej stronę.

Weszłam na plac ćwiczeń.Zobaczyłam na środku placu Gewa.Uśmiechnęłam się na jego widok.Niepewnie podeszłam bliżej.
-Cieszę się że żyjesz.-szepnęłam przechodząc obok niego.