Otarłam łzy i wyrwałam się centaurowi rzucając się w ramiona Daresa.
-Nie zdążył, ale chciał zrobić!-załkałam.

-To nie o to chodzi że się boję-powiedziałam już trochę spokojniej- Ale o to że zawiodłam się na nim. Okazał się nic nie wartym głupcem któremu w głowie jedynie zabawy z dziewkami ulicznymi! Już wiemy co robił gdy go nie było w Starym Cesarstwie! A te rany to pewnie dla pozoru!

-Tęsknił? Tęsknił i nie mógł się pohamować?!Mój panie, czy nie wiesz że jest demonem?To nie jest ten Wan którego znaliśmy!-krzyknęłam wyrywając się Daresowi-Jako mag potrafię sporo rzeczy...Wiem że od początku mnie nie kochał, że byłam tylko zabawką w jego rękach...A ja byłam na tyle głupia że mu ufałam i przez niego zraniłam tyle ważnych dla mnie ludzi!Oni mi nigdy nie wybaczą...
Skuliłam się znów płacząc.

- Demonem? - wykrztusił z siebie, po chwili jednak dodał - Zauważyłem zmianę w jego wyglądzie i zachowaniu, ale sądziłem iż to tylko efekt jego tułania się po tym świecie. - niedowierzanie biło od niego.
Po chwili podciągnął się i rzekł - Będzie musiał sporo się tłumaczyć.

Gewein szedł wolnym i ociężałym krokiem przez las. Jego długie blond włosy powiewały na wietrze, szedł ubrany w lekki mocno zniszczony pancerz i skórzane spodnie oraz buty i takie tam...
Za sobą wlókł dość masywne ostrze.
Coś dziwnego zaczęło dziać się za krzakami, kiedy podszedł dalej zobaczył 2 osoby jedną dość postawną to na pewno był mężczyzna 2 była dość drobna. Jego wzrok przykuły niebieskie włosy, wtedy był już pewien kim jest 2 osoba. Założył kaptur spod którego widać było jego blond włosy i brodę dość długo nie goloną...
I podszedł nieco bliżej przyglądając się bacznie całemu zdarzeniu.

Skierował on się w stronę dwójki nieznajomych, kiedy zbliżał się do nich poluźnił pasek utrzymujący miecz tak aby łatwiej i szybciej mógł wyciągnąć ostrze. Kiedy wyciągnął drugą nogę by zrobić krok do przodu, zniknął i zanim zdążył znów położyć nogę na ziemi był już przed dwójką nieznajomych, [a raczej znajomych lecz czy oni poznali już jego].
Kiedy niczym duch przeleciał i pojawił się tuż przed nimi jego kaptur lekko się podniósł i spomiędzy opadających na twarz włosów ukazały się ciemno-żółte oczy połyskujące w świetle.
Kącik jego ust uniósł się lekko do góry... [Przypominał coś jakby uśmiech].

Uśmiech zniknął z jego twarzy kiedy Sunako zdjęła mu kaptur z głowy.
-Nie tylko ja się zmieniłem.[odpowiedział przesuwając delikatnie ręką po policzku Sun].
Na jego ustach pojawił się niekontrolowany uśmiech, nie był pewien czemu czy to przez to że w końcu spotkał na swojej drodze kogoś znajomego czy może przez to że spotkał właśnie Sunako...

To prawda.Sunako się zmieniła i było to widoczne.Kobieta, o czym świadczyły jej kształty.Nie była taka malutka jak wcześniej.Ale jeśli chodzi o charakter to pozostała tą dawną Sun, która chowa się za czyimiś plecami zawsze gdy kogoś spotka.Uśmiechnęła się do Gewa.
-To naprawdę Ty!-zawołała przytulając go-A ja myślałam że nie żyjesz!Wiesz jak bez Ciebie się nudziłam?!