Wnet coś się poruszyło w krzakach. Nie tyle poruszyło, ale zaczęło się poważnie wiercić, napawając was strachem. Bary przyglądał się uważnie tymże krzewom, jednocześnie nie odrywając od nich wzroku nawet na sekundę. Czyżby ktoś tam się krył?
Równie szybko zza nich wyleciał jastrząb ze swoją zdobyczą (czytaj myszą polną).

Dębowy zagajnik każdego napawał strachem i dziwnym uczuciem tajemniczości. Prawdopodobne, że powodował to nastrój jaki tam panował. Przecież nigdy nie wiadomo, czy w znajdujących się obok ciebie krzakach przebiegł zając, czy aby kryje się tam jakiś morderca albo rozbójnik. Przecież każdy krok może być tym ostatnim.

Z każdym krokiem zbliżałeś się do krzaków, wydawało Ci się, że coś naprawdę tam jest, jeszcze kilka kroków i co to znalazłeś się do góry nogami, po chwili orientujesz się, iż ktoś wychodzi z przeciwległych krzaków w czarnym stroju i głośno się śmiejąc zbliża się do Ciebie, nie wygląda na groźnego, jednak któż to może być w środku lasku,kto zastawia pułapki.

- Lubię wilkołaki-powiedziała spokojnie postać, uśmiechając się pięknym uśmieszkiem w cieniu, widać było jedynie jej dość dobrze rozwinięte kły i czerwone oczy -szukasz pożywienia ?, dobrze się składa, miałbym dla Ciebie pewną propozycję, nie rób głupot to nie stanie Ci się nic strasznego, rozumiesz-Powiedziała z rozszerzającym się uśmiechem postać.

- Krew...phhh...tak krew - powiedziała postać i zaczęła podążać w Twoim kierunku, w oświetlonym miejscu zobaczyłeś całą jej okazałość, był to słynny Syor, który spowodował masakrę w karczmie, wielki zaszczyt dla tak marnego stworzenie jakim był wilkołak. Syor spokojnie odwiązał wilkołaka i zaczął iść w sobie tylko znanym kierunku, była to mała wioska w sercu lasu.

- Proszę za mną, przyda mi się silna osoba, będziemy jeść - powiedziałem spokojnie Syor kontynuując podróż.

Przebywając w tym miejscu czuła jakby była w swoich rodzinnych stronach. Ta cisza, ten chłód w ciepły dzień. Przysiadła na chwilę koło drzewa, przecież musiała choć trochę odpocząć. Nie zdążyło minąć nawet pięć minut, a do jej uszu doszedł dźwięk rozmawiających mężczyzn. Wstała cicho ich wypatrując. Nagle jej oczom ukazał się ten sam mężczyzna który wyszedł z gospody. ~ Ach, nawet krwiopijca musi odpocząć po posiłku... Bardzo sytym posiłku...~ Kucnęła kryjąc się za wielkim drzewem, rozmyślając nad planem ~ Z pewnością nie mogę spuścić ich z oczu... Pewnie gdzieś idą, więc będę skradać się za nimi... A jak mnie zobaczą... Nie ma mowy o walce... Więc pozostaje dyplomacja...~. Wychyliła się trochę zza drzewa. Tylko tyle by mogła choć trochę ich widzieć... Czekała tak czekając na rozwój wydarzeń.

Ostatnio edytowany przez Konan (2012-04-16 07:36:30)