Konan zauważyła jak wampir mówił do swojego towarzysza. Niestety jest zbyt wyczerpana by to usłyszeć. ~ Tyle lat ćwiczeń by stać się dobrym łowcą, a tu małe zmęczenie wszystko psuje~ Mogła się tylko domyślać o czym rozmawiali, więc postanowiła się nie ujawniać.

Widziała jak wilkołak się obrócił. Tak, teraz była już pewna, że wampir mówił o niej. Postanowiła jeszcze nie wychodzić, przynajmniej odpocznie gdyby miała uciekać... Choć raczej było to by nie możliwe, gdyż wilkołaki są szybkie.

Wampir ruszył w przeciwnym kierunku do jej miejsca ukrycia. Spuściła głowę ~ Lepiej by było gdyby rozstrzygło się to wszystko tutaj. Nie musiałabym chodzić~ uśmiechnęła się do siebie. Postanowiła ruszyć za nimi, może nie dokładnie za nimi. Wzięła uwagę na wiatr, by jej zapach do nich nie dotarł. Oddaliła się po ciągu od nich tak aż prawie straciła ich z pola widzenia. Robiła ostrożne kroki, by nie nadepnąć niefortunnie na jakąś suchą gałąź. ~ Dobra, jestem ukryta, możliwe, że mnie nie widzą i nie czują. Tylko żeby się nic złego nie stało...~

-Jestem Syor, wampir lubię krew i inne czerwone substancje, zabijam bo lubię, jeżeli można się kogoś pozbyć dla pieniędzy nie wzgardzę- Syor powiedział zmieniając ton na bardzo miły i przyjazny. -O to wioska, wreszcie jesteśmy, rób co chcesz, ja idę robić swoje-

-Chcesz zginąć, nie mądrze jest zbliżać się do wampira- powiedział Syor, uśmiechając się szczerze. -Czułem Cię cały czas, czego tutaj szukasz?-

-Nie pomagam, już taką mam naturę- odrzekł spokojnie Syor nie schodząc ze swojego milutkiego tonu, jego czerwone oczy połyskiwały jak gwiazdy w ciemnościach lasu.

- Kto każe Ci wracać do miasta - powiedział Syor, słynący ze swoich inteligentnych odpowiedzi.

Bary podbiegł i ugryzł Konan. Wróciłem, w plecy wbity miałem widelec. Uszy miałem położone po sobie. Baru nie zwracał na mnie uwagi i dalej nękał Konan swoim warczeniem, gryzieniem itp.