Widząc, a raczej czując, że coś ją ugryzło w plecy postanowiła się przewrócić- w tył. Przygniotła stworzenie, po czym szybko wstała odwracając się by być twarz w... Pysk... Z przeciwnikiem...
- Co za przeklęte zwierzę, czy czym tam jesteś!- ledwo co powiedziała, ból dawał się we znaki.

Bary tylko warczał, po czym obnażył kły. - Spokojnie, staruszku. - zaszłem go od tyłu, po czym poklepałem go po plecach. Bary rzucił spojrzenie, bezczelne i kpiące spojrzenie. - Czuje krew! Krew! - syknął do mnie. - Ona musi być mordercą! Osz ty, okropne stworzenie! Wy, elfy, nie macie litości do żywych i półżywych, i żywo-umarłych!

Bary był do skraju oburzony. - Jestem Archeńskim wilkiem, a on, to Archeński Wilkołak, Pra Wnuk samego Ahdiego, Pra pra wnuk Tex'a, i pra pra pra wnuk Odynusa! Na Archeńską Wilczycę! Jestem samym mężem Arsynul, synem maga nad magami, samego Yunura! - dalej warczał. Zmarszczyłem sceptycznie brwi.

- Bądź sobie kim chcesz, lecz nie zmienia to faktu, że mnie ugryzłeś bez powodu...- rana nie dawała o sobie zapomnieć. Teraz bardziej czuła ból. W jego przypływie nie mogła utrzymać się na nogach i upadła.

- Ten przeklęty- jakiś tam- wilk ugryzł mnie w plecy!- mówiąc to popatrzyła zabójczym wzrokiem w jego kierunku

~ Ta jasne, będzie dobrze... Ile takie coś może mieć w ślinie zarazków... Jeszcze na to upadłam~ pomyślała.
- Nie gorsze rzeczy się przeżywało- wymusiła na swojej twarzy uśmiech, choć wiedziała, że jest źle. Może nie tak źle by umarła...

- To nie zmienia faktu, że mnie ugryzłeś bez powodu! Nie twierdziłam, że nie jesteście potężni... I w to nie wątpie, gdyż nie spotkałam się nigdy z waszą rasą w boju i nie zamierzam.

- Nie wiem jak się nazywają... Jestem elfem... Wyczułeś krew, ale nie moją!