Usłyszałam jego kroki.
-Czego on ode mnie chce?-pomyślałam.Przyśpieszyłam kroku.W pewnej chwili zaczęłam biec.

Wróciłam zalana łzami do puszczy.Nie patrzyłam pod nogi ani przed siebie przez co ciągle wywracałam się.Byłam cała ubrodzona ziemią i poobdzierana.Nagle przed sobą zobaczyłam na polanie dwa gryzące się wilki.Jeden był duży i czarny, a drugi trochę mniejszy od niego i biały.Pierwszy raz spotkałam białego wilka.Ten czarny gryzł go zapewne dlatego że różni się od stada....Zupełnie jak ja i moje nienaturalnie niebieskie włosy.Wyciągnęłam miecz i rzuciłam się w ich stronę rozdzielając ich.
-Jestem szalona!-pomyślałam.Czarny wilk ugryzł mnie w lewe ramię.Wypuściłam miecz.Ale to nie koniec walki.Na mojej dłoni zapalił się ognik którym przestraszyłam czarnego wilka.Uciekł.Biały leżał zakrwawiony. Uklęknęłam obok niego.
-Tylko to będzie nasza tajemnica...-wyszeptałam do zwierzęcia.Położyłam swoje dłonie na jego ranach które zniknęły.Mój dar do uzdrawiania to tajemnica, której nie znał prawie nikt.Biały wilk wstał, ale nie uciekł do lasu.Położył głowę na mojej nodze.Zaczęłam go głaskać.Ból przeszywający moje lewe ramie był okropny, ale znośny.Krwawiłam coraz bardziej ale ignorowałam to.Nawet nie pomyślałam by uzdrowić samą siebie.Wstałam i poszłam w głąb puszczy.Wilk poszedł za mną.Uklęknęłam, a raczej usunęłam się na ziemię w miejscu gdzie kilka dni temu widziałam Wanwura...Znowu zaczęłam płakać.Doradca Cesarza i głupia elfka! Jak ktoś taki mógł na mnie zwrócić swoją uwagę?Płakałam jeszcze bardziej.Dlaczego tak bardzo chce żeby znów mnie przytulił?Dlaczego chciałam żeby Balthazar wyczarował jego miraż? Skuliłam się pod drzewem. Wilk wszystko rozumiał.Polizał mnie po policzku i położył się obok mnie.Coraz bardziej krwawiłam.Powoli zamykałam oczy.Nie chce tak skończyć.Nie chce.
-Chcesz mi pomóc?-zapytałam wilka podając mu płaszcz Luxa który miałam na sobie-Znajdź w mieęscie złotowłosego chłopaka.
Wilk wstał i pobiegł do miasta.

Nie wiem co się później stało.Pamiętam że przyszedł Balthazar i zaraz poszedł.Nie wiem dlaczego i po co...

Otworzyłam oczy.Nade mną był Lux.Wilk dobrze się spisał.Zobaczyłam że mam na sobie płaszcz Balthazara, a moja ręka była owinięta jego kawałkiem.
-A więc po to przyszedł Balthazar...-pomyślałam.
-Lux, dobrze że jesteś...-wyszeptałam.

-Odsuń się od Sunako.-powiedziałem stanowczym głosem odpychając go-Znam się na magii, uleczę ją.
Ja i Sunako jedyni z wioski z której pochodziliśmy mieliśmy dar do leczenia.Przejechałem dłonią po jej zakrwawionym ramieniu.Rana zniknęła.
-A tak w ogóle to kim jesteś?-zapytałem chłopaka.

-Poradzę sobie sam.-powiedziałem biorąc Sunako na ręce.Nie była ciężka.Powoli odwróciłem się i zacząłem iść w strone gościńca.

-Weź się gościu uspokój Gdybym nie ja zapewne by się wykrwawiła więc puść na luz pomogę ci. - Krzyknołem zanim i pobiegłem w jego stronę.

Zaniosłem Sunako na gościniec.Szliśmy teraz do miasta.
-Właściwie to kim był ten chłopak?-zapytałem spokojnie.Po kilkunastu minutach wyszliśmy z puszczy.