- Nie jest gÂłupi, nie zgubi siĂŞ, nie ma go dÂługo, bo lubi biegaĂŚ. Pewnie pobiegÂł gdzieÂś za las. Nie ma siĂŞ co martwiĂŚ Ray - dalej siĂŞ uÂśmiechaÂła. Znowu popatrzyÂła tam gdzie pobiegÂł Tristan. MoÂże jednak coÂś mu siĂŞ staÂło? ChoĂŚ pewnie pasie siĂŞ gdzieÂś nie martwiÂąc siĂŞ o nic.

- Odk¹d zacz¹³eœ siê o to pytaÌ zaczê³am siê martwiÌ - powiedzia³a, a uœmiech zszed³ z jej twarzy. - Mo¿e faktycznie mog³o coœ mu siê staÌ, choÌ mam nadziejê, ¿e jest ca³y.

- Owszem, jest piêkna. Szkoda tylko, ¿e niektórzy tego nie doceniaj¹ i j¹ niszcz¹ - odpowiedzia³a mu. Ci¹gle wzrokiem szuka³a Tristana. Zaczê³a siê baÌ o niego. Patrzy³a na wszystkie strony czy aby mo¿e nie ma go tam. Po chwili zobaczy³a go z prawej le¿¹cego pomiêdzy drzewami. - A ju¿ siê ba³am, ¿e coœ mu siê sta³o - powiedzia³a cicho do siebie. Po chwili popatrzy³a na wpatrujacego siê w koronê drzewa Raya.

- Nie mam nic innego do robienia. Jeœli ci moja obecnoœÌ nie przeszkadza, chêtnie bym by³a przy tobie jak najd³u¿ej - uœmiechnê³a siê jeszcze bardziej, a na jej twarzy pojawi³ siê rumieniec. Polubi³a go bardziej ni¿ kogokolwiek tutaj. Czu³a siê przy nim szczêœliwa, zw³aszcza jak siê dobrze czu³.

- ZostanĂŞ - powiedziaÂła. - Nawet bez tych argumentĂłw ktĂłre wymieniÂłeÂś bym zostaÂła, przecieÂż jak mĂłwiÂłam nie mam nic do roboty - milczaÂła przez chwilĂŞ. Po chwili zapytaÂła go - A ty nie masz nic innego do robienia oprĂłcz leÂżenia tutaj?

ZwierzĂŞta siĂŞ jeszcze trochĂŞ czasu pasÂły. Moje oczy dokÂładnie przewertowaÂły caÂły pobliski teren. ZnuÂżyÂł mnie widÂąk nic nie robiÂących oprĂłcz pasienia siĂŞ zwierzÂąt. Moje oczy powoli siĂŞ zamykaÂły. ByÂłam zmĂŞczona. Powieki mi opadÂły, a ja zasnĂŞÂłam...

Ostatnio edytowany przez Michelle (2012-07-28 16:40:48)

Wzi¹³ g³êboki oddech, a Jego nozdrza wype³ni³o czyste i œwie¿e powietrze. - Tak ¿yÌ to jest cudo, piêkne widoki, bliski dostêp do drzewa, gdzieœ na pewno p³ynie jakaœ rzeczka. - Po chwili obie rêce po³o¿y³ na ziemi, przeszed³ do pozycji le¿¹cej i praw¹ rêkê po³o¿y³ na lewej rêce Konan. - Jesteœ wyj¹tkowa i piêkna, a nawet i wyj¹tkowo piêkna. - uœmiechn¹³ siê do Elfki i po chwili zmru¿y³ oczy patrz¹c w liœcie drzewa rosn¹cego za Jego plecami.

PrzestaÂła gÂłaskaĂŚ Tristana, gdy wstaÂł i znowu gdzieÂś pobiegÂł. PopatrzyÂła na Raya uÂśmiechajÂąc siĂŞ ciÂągle. ZastanawiaÂła siĂŞ przez chwilĂŞ co zrobiĂŚ. Po chwili wziĂŞÂła jego prawÂą rĂŞkĂŞ i odÂłoÂżyÂła na chwilĂŞ na bok. PoÂłoÂżyÂła siĂŞ koÂło niego patrzÂąc mu prosto w oczy. ChwyciÂła go znowu za prawÂą dÂłoĂą i przeÂłoÂżyÂła sobie przez ramiĂŞ obracajÂąc siĂŞ przy tym na lewy bok. PopatrzyÂła jeszcze raz na jego twarz. PoÂłoÂżyÂła gÂłowĂŞ po prawej stronie jego klatki piersiowej. ByÂła zmĂŞczona, przymruÂżyÂła oczy patrzÂąc na drzewa przed sobÂą.