-Luuuuuuux!-zawołałam cała czerwona-Nie rób tak.Nie lubię tego...!
Spojrzałam na białego wilka.
-Chodź tu mały!-zawołałam a on usiadł obok mnie znów kładąc mi swoją głowę na moim udzie.Pogłaskałam go.
-Dlaczego chcesz iść do domu Lux?-zapytałam.

-Oh, daj jużże spokój.-powiedziałam.Po jego następnych słowach moja twarz rozpromieniła się.Może już zapomni o historii którą mam mu odpowiedzieć i zajmie się wilkiem?Tak, to byłoby mi na rękę.Zwłaszcza że nie chcę odpowiadać tego co się stało dalej...
-Tak Lux, chcę go zatrzymać...

Zaśmiałam się.Miałam szalony pomysł na imię.
-Alev.Jak mężczyzna który nas wychował.-powiedziałam-Ale nie wiem czy mogę go tak nazwać...
Wilk popatrzył na mnie swoimi dużymi niebieskimi oczami.Był wyjątkowy.Pierwszy raz spotkałam wilka o białej sierści...Zaczął machać ogonem tak jakby podobało mu się to imię.On rozumiał więcej niż mogłam przypuszczać.
-Będzie Alev.-powiedziałam stanowczo.

A jednak nie zapomniał!Czyli muszę opowiadać o momencie mojej słabości?Na samą myśl o reakcji Luxa przeszły mnie dreszcze.
-Nie chce o tym mówić...-powiedziałam znów cała czerwona.

Wstałam i poszłam za Luxem w stronę naszego domu.Alev zrobił to samo.
-Błagam cie Lux, nie pytaj mnie już więcej...-pomyślałam trzymając go za rękę.

-Znakomity pomysł ! - z uśmiechem dodała,popadając w euforie,lecz po chwili uspokoiła się i z poważną miną warknęła: Tak...Może być,to prowadź...-mówiąc to przybliżyła się do niego z nie pewnym uśmieszkiem i czekała na jego reakcje.

Najpierw szok,potem ten upadek razem z nim. Z uśmiechem powiedziałam: Czy ty zawsze musisz się wywracać? Trzeba nad tym popracować,hehe- wtedy wstałam podałam mu dłoń i czekałam myśląc:- oby się nie wywrócił ponownie na czym kolwiek,ehh...

-Plac Miejski,wdech i wydech-pomyślałam...Co dalej,odwróciłam się do Balthazara i zapytałam: Hmm...Masz tu jakieś sprawy do załatwienia ?-pytając uśmiechnęłam się do niego lekko.