- Faktycznie nie jest, ale koœci nie bol¹ a¿ tak bardzo. - uœmiechn¹³ siê lekko, rozejrza³ dooko³a, po chwili znowu spojrza³ na drzewo znajduj¹ce siê nad nim. - Czyli le¿ymy, tak? - zaœmia³ siê cicho, chwilê poobserwowa³ piêkne liœcie drzewa, a nastêpnie Jego wzrok wróci³ z powrotem na Konan.

Rozgl¹da³ siê dooko³a bez najmniejszego celu, ogl¹da³ naturê, stara³ obserwowaÌ siê ka¿dy szczegó³. Po chwili odwróci³ siê w stronê Konan. - W tym momencie raczej tak, a przez resztê dnia co planujemy? - uœmiechn¹³ siê lekko patrz¹c Jej prosto w oczy, równoczeœnie ws³uchiwa³ siê w powiew wiatru i szum liœci drzewa, dzieù zapowiada³ siê piêknie.

- Szczerze mówi¹c jest mi wszystko jedno, czy tutaj zostaniemy le¿¹c i rozmawiaj¹c, czy przejdziemy siê gdzieœ id¹c i rozmawiaj¹c. - uœmiechn¹³ siê lekko, nabra³ powietrza do p³uc i podniós³ z ziemi, wypuœci³ powietrze z p³uc i otrzepa³ siê z kurzu. - Wiêc idziemy czy zostajemy? - spojrza³ na Konan.

RozejrzaÂł siĂŞ dookoÂła pustka, chwilowo stojÂąc przed drzewem spoglÂądaÂł na jego liÂście, poruszane na niewielkim wietrze, odwrĂłciÂł siĂŞ w stronĂŞ Konan wysuwajÂąc do Niej lewÂą rĂŞkĂŞ. - No to chodÂźmy.

Ponownie rozejrzaÂł siĂŞ dookoÂła, tym razem juÂż ostatni raz. SpojrzaÂł na konia Elfki, po chwili na Konan i ruszyÂł wolnym krokiem kierujÂąc siĂŞ do Smoczej Puszczy.

Nasta³a noc, gdy Ali Baba przygalopowa³a na wielkie pole. Albo raczej ³¹kê. Mocny granatowy odcieù nieba psu³y tylko gwiazdy i Ksiê¿yc w pe³ni. Nieopodal w lesie s³ychaÌ by³o wycie wilków i wilko³aków.
Ali Baba staÂła na Âśrodku placu i rozglÂądaÂła siĂŞ wokoÂło. LewÂą tylnÂą nogĂŞ miaÂła podkurczonÂą i caÂły ciĂŞÂżar opieraÂł siĂŞ na prawej tylnej nodze i dwĂłch przednich. PrawÂą,m zgiĂŞtÂą rĂŞkĂŞ trzymaÂła lekko zaciÂśniĂŞtÂą przy sobie, na wysokoÂści tarczycy.
Sta³a chwilê w blasku Ksiê¿yca, a jej jasna maœÌ jeszcze bardziej j¹ rozjaœnia³a. Patrzy³a wprost na satelitê w pe³ni. Ksiê¿yc, by³ jej przewodnikiem ale nadal rozmyœla³a, w którym kierunku ma teraz iœÌ.