- To miÂłe co o mnie powiedziaÂłeÂś. Nikt jeszcze tak o mnie nie mĂłwiÂł - powiedziaÂła. Znowu pojawiÂł siĂŞ rumieniec na jej twarzy. PoczuÂła jak przesuwa swojÂą dÂłoĂą po jej plecach. Nie protestowaÂła, w koĂącu skoro dotÂąd jej nic nie zrobiÂł to czemu miaÂłby to teraz zrobiÂł? CzuÂła siĂŞ dobrze w jego towarzystwie.

UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ patrzÂąc na niego.
- Wydaje mi siĂŞ, Âże mam go juÂż od dziesiĂŞciu lat, ale pewna nie jestem. CieszĂŞ siĂŞ, Âże widzĂŞ go w stanie lepszym od tego jak go kupiÂłam. Nie wierzyÂłam, Âże wyroÂśnie na tak wspaniaÂłego konia. KiedyÂś nie byÂł miÂły, nikt oprĂłcz mnie nie podchodziÂł do niego, ale teraz jest inny - mĂłwiÂąc to popatrzyÂła siĂŞ w stronĂŞ, w ktĂłrÂą pobiegÂł. Po chwili odwrĂłciÂła z powrotem gÂłowĂŞ w stronĂŞ wampira i uÂśmiechajÂąc siĂŞ zapytaÂła go by podtrzymaĂŚ rozmowĂŞ:
- Pochodzisz z tych stron Raytlionie, czy mo¿e jesteœ podró¿nikiem jak ja?

Ostatnio edytowany przez Konan (2012-07-28 12:00:13)

Siedzia³am na kamieniu i pilnowa³am, by zwierzêta mi nie uciek³y. Ale fryz widz¹c tamtego karusa chcia³ biec w jego stronê. Poci¹gn¹³ mnie. Pocz¹tkowo œlazga³am siê po trawie brzuchem, po prostu. Tak mnie ci¹gn¹³... Potem jednak uda³o mi siê podci¹gn¹Ì na linie, któr¹ go trzyma³am, wstaÌ i biec równo z koniem. Jego galop by³ imponuj¹cy... Bieg³am za nim i wskoczy³am mu na grzbiet. Ten stan¹³ dêba na chwilê i zacz¹³ znowu biec jak wœciek³y. Wtedy poczu³am radoœÌ z ¿ycia. Mia³am ju¿ panowanie nad koniem.
Po chwili zauwaÂżyÂłam pod drzewem dwie postacie. TÂą kobietĂŞ i jeszcze jakiegoÂś mĂŞÂżczyznĂŞ. Nie chciaÂłam im przeszkadzaĂŚ, nawet, jeÂśli jestem od nich kilkaset metrĂłw. Fryz w tym momencie, kiedy na nich patrzyÂłam staÂł. ZawrĂłciÂłam go i pogalopowaÂł do reszty zwierzÂąt.

Ostatnio edytowany przez Michelle (2012-07-28 12:25:32)

- Nie b¹dŸ taka skromna, uratowa³aœ mi ¿ycie. - uœmiechn¹³ siê do Konan, a po chwili znowu spojrza³ na Jej usta i ci¹gle patrz¹c na nie doda³. - Jeœli dobrze pamiêtam to zemdla³em, a gdy siê obudzi³em by³aœ ju¿ przy mnie, co by³o wczeœniej nie pamiêtam za bardzo.

- Nieprzytomny? Bez oddechu? - chwila skupienia i nagle na Jego twarzy pojawi³ siê doœÌ spory rumieniec.
- Czyli jednak uratowa³aœ mi ¿ycie, wybacz ¿e tyle k³opotów Ci narobi³em. - po chwili spojrza³ prosto w oczy Konan i szeroko uœmiechn¹³ siê.

- Powiem Ci szczerze, ¿e nie chcia³em Cie wtedy zamartwiaÌ, dlatego Cie ok³ama³em. Wybacz, ale jeszcze raz dziêkujê za uratowanie ¿ycia. - uœmiechn¹³ siê w stronê Konan, nastêpnie spojrza³ po raz kolejny na Jej usta. - Masz bardzo piêkne i przyci¹gaj¹ce usta, wiesz?

- Hmm.. Faktycznie, swoich nie widzê i Ty swoich te¿, ale Ja mogê Ci powiedzieÌ ¿e s¹ piêkne. - Uœmiechn¹³ siê nie zdejmuj¹c wzroku z ust. - Brakuje nam ju¿ tematów do rozmów, zauwa¿y³aœ? - po chwili podsun¹³ siê do Konan jeszcze bli¿ej wci¹¿ obejmuj¹c J¹ jedn¹ rêk¹, a uœmiech nie schodzi³ z Jego twarzy.

- Faktycznie, ju¿ trochê tu siedzimy i rozmawiamy. Coœ d³ugo nie widaÌ Twojego konia, wróci? A mo¿e siê zgubi³? - wci¹¿ uœmiecha³ siê do Konan, a po chwili przybli¿y³ swoj¹ g³owê do g³owy Elfki.