- Mo¿e siê zdrzemniesz? Zaczyna siê robiÌ doœÌ póŸno. - otworzy³ oczy spogl¹daj¹c na Konan. - Jutro przed nami ca³y dzieù, nie chcê ¿ebyœ chodzi³a zmêczona i œpi¹ca. - Przybli¿y³ siê do Konan obejmuj¹c J¹. Przechyli³ g³owê ca³uj¹c J¹ w k¹cik ust. - Odpocznij, a rano wrzucê Cie do wody. - uœmiechn¹³ siê szyderczo w stronê elfki.

Wci¹¿ spogl¹da³ na niebo obserwuj¹c jak chmury swobodnie siê po nim poruszaj¹, spojrza³ na wodospad, a nastêpnie na oczko. - To jak, dziœ Cie tu wrzucamy? Czy szukamy jakiejœ rzeczki? - zaœmia³ siê cicho i spojrza³ na Konan uœmiechaj¹c siê szeroko.

- Jak wolisz, to mo¿emy iœÌ nad morze i tam Cie wrzuciÌ. - uœmiechn¹³ siê szeroko spogl¹daj¹c w Jej oczy. - Faktycznie, zrobi³o siê cieplej, ale to dobrze. Akurat woda bêdzie ciep³a i nie zmarzniesz mi tam. - zaœmia³ siê cicho spogl¹daj¹c na niebo, a po chwili Jego wzrok powróci³ na Konan. - To jak? Tutaj Cie topimy, czy jednak wolisz zrobiÌ to nad morzem? - uœmiechn¹³ siê spogl¹daj¹c w Jej oczy.

- D³ugi czas le¿ymy ju¿ tutaj, chyba oko³o trzech dni, a poza tym tutaj mo¿e byÌ p³ytko, lepiej Cie potopiÌ w morzu. - uœmiechn¹³ siê szeroko, tul¹c mocniej Konan. - Wiêc jak? Idziemy Cie wrzuciÌ do wody nad morzem? - zaœmia³ siê cicho wci¹¿ siê uœmiechaj¹c. - Tylko nie wiem czy Ty siê tam naprawdê nie utopisz.

Ostatnio edytowany przez Raytlion (2012-08-03 13:10:09)

Uniós³ siê z ziemi i otrzepa³ z kurzu uœmiechaj¹c siê w stronê Konan. - Faktycznie, ale Ja umiem i w razie potrzeby wskoczê do wody, ¿eby Cie wyci¹gn¹Ì, a potem zrobiÌ usta, usta. - zaœmia³ siê cicho, uœmiechaj¹c siê szerzej. Wyci¹gn¹³ lew¹ rêkê w stronê Konan. - No to jak, idziemy?

- Jednak.. - stan¹³ po chwili jak wryty. - Konan, wiesz co? Przysz³o mi do g³owy, ¿e musimy siê rozstaÌ. - uœmiech kompletnie zszed³ z Jego twarzy, a On doda³ po chwili. - Kocham Cie i nie chcê, ¿eby coœ Ci siê sta³o, pewnie zauwa¿y³aœ ¿e g³ód doskwiera mi coraz czêœciej i mocniej. Pewnej nocy mogê Ci coœ zrobiÌ, a tego naprawdê nie chcê. Nie zrozum mnie Ÿle, jesteœ dla mnie najcenniejszym skarbem na ca³ej ziemi, ale Nasz zwi¹zek chyba nie ma szans. - puœci³ rêkê Konan siadaj¹c na ziemi.

Przygl¹da³ siê temu co robi Konan, od czasu do czasu spogl¹daj¹c na niebo, po³o¿y³ siê na ziemi i spojrza³ na gwiazdy. - I co ja teraz zrobiê? Mo¿e czas to zakoùczyÌ? - mówi¹c to po³o¿y³ rêkê na jednym ze swoich sztyletów, przechyli³ g³owê do ty³u spogl¹daj¹c na Konan. - Naprawdê tego nie chcê, ale zrozum to przez to, ¿e mi na Tobie zale¿y. - krzykn¹³ w Jej stronê, wyj¹³ sztylet zza pasa i przy³o¿y³ sobie do klatki piersiowej oczekuj¹c odpowiedzi od Elfki. - To s¹ nasze ostatnie chwile. - wyszepta³ cicho.

- Nie p³acz. - uœmiechn¹³ siê szeroko w Jej stronê. Rêce ca³y czas mu dr¿a³y, po chwili puœci³ sztylet, spogl¹daj¹c na niebo. - Nie potrafiê od tak rozstaÌ siê z tym œwiatem, zbyt wiele do Ciebie czujê. - uœmiechn¹³ siê szerzej. - Otrzyj ³zy, szkoda ¿e tak siê to skoùczy, myœla³em ¿e bêdziemy razem szczêœliwi, ale jak widaÌ moja natura na to nie pozwala. - uœmiech zszed³ mu z twarzy, a On ponownie spojrza³ na Konan.